செயமோகனின் "மத்தகம்"

திருவிதாங்கூர் நாட்டின்(சமத்தானத்தின் அல்ல - வெள்ளையர் ஆதிக்கத்திற்கு முன்பு) இறுதிக் காலத்தில் அரசர்களும் அவர்களைச் சூழ்ந்திருந்த சுற்றத்தார் என்று தமிழ் இலக்கியம் கூறும் ஆள்வினையாளர்களும் ஆடிய ஆட்டங்களை ஒரு யானையின் பிடரியைக் குறியீடாக்கி சொல்லோவியமாகத் தீட்டியிருக்கும் மத்தகம்(தமிழினி நவம்பர்-2008) நண்பர் செயமோகனின் படைப்பாற்றலுக்கு ஒப்பற்ற ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

அரசன் விரும்பும் ஒரு யானை அதைப் புரிந்து கொண்டு நிகழ்த்தும் கொடுமைகளும் அதற்கு ஈடுகொடுக்காமல் போனால், அரசனின் வருத்தத்துக்கு ஆளானோர் எப்போதும் எதிர்பார்த்து அஞ்சியிருந்த கழுக்கோலுக்கு இரையாக வேண்டிய கொடுமையும், கழுவேறிச் சாவதை விட யானை மிதித்துச் செத்துப் போவது மேல் என்ற எண்ணமும் அன்றைய சராசரிக் குடிமகனின் அவல வாழ்வைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றன. யானை மிதித்து இறந்தால் நொடியில் சாவு விழுங்கிவிடும்; கழுவேற்றினால், நாள் கணக்கில் ஊணின்றி நீரின்றி அணு அணுவாகச் செத்து உயிர் இருக்கும் போதே காக்கையும் கழுகும் கொத்திக் கொத்தித் தின்ன, ஓ, ஓ என்று ஓலமிட அந்த வட்டாரத்தில் அறியாமல் நுழைந்துவிடும் மனிதர்களைக் கிலிபிடித்துச் சாக வைக்கும் கொடுமை அது. நாகர்கோயிலில் இன்று மத்தியாசு மருத்துவமனை இருக்கும் பகுதியை முன்பு கழுவன்தட்டு அல்லது கழுவன்திட்டை என்று கூறுவார்கள். கழுவேற்றுதல் நின்று இரண்டு நூற்றாண்டுகள் சென்ற பின்னரும் அந்த வட்டாரத்தில் நடமாடவே மக்கள் அஞ்சினர்.

யானைப் பார்ப்பார்(பாகன்)களின் மனைவிகளின் நிலையை நினைத்துப் பார்த்தால் நெஞ்சு பதறுகிறது. கணவன் இறந்து ஓரிரண்டு நாளிலேயே தன்னையும் தன் பிள்ளைகளையும் காப்பாற்ற இன்னோர் ஆடவனுக்குத் தயங்காமல் தன்னை ஒப்படைக்க வேண்டிய வெட்கப்பட வேண்டிய அவர்களது நிலை தொல்காப்பிய காலத்திலிருந்து இன்றுவரை நம் நாட்டில் பெண்கள் பட்டுவந்துள்ள பாடுகளின் உச்சத்தை உள்ளம் ஒடுங்கும் வகையில் படம் பிடித்துக் காட்டியுள்ள பாங்கு வியக்கத்தக்கது.

தங்களை விடத் தாழ்ந்த சாதிகளைச் சேர்ந்த பெண்கள் தங்கள் எதிரில் வரும் போது முலைகளைத் திறந்து போட்டுக்கொண்டு நடக்க வேண்டும் என்ற கேரளத்தின் நடைமுறை பெண்கள் மீது நம் நாட்டில் பார்ப்பனியம் எனப்படும் சாதியத்தின் வடிவத்தில் நடைபெற்ற மிகக் கொடுமையான சுரண்டலாகும். அம்பிலி என்ற பெண்ணின் வடிவத்தில் அதனையும் கோயில்களினுள் நடைபெறும் முறைகேடுகளையும் மென்மையாகக் காட்டியுள்ளார். இன்னும் கொஞ்சம் காட்டத்துடன் இதைக் கையாண்டிருக்கலாம்.

தீண்டாமை, காணாமை, கேளாமை போன்ற கொடுமைகளுக்கு உட்பாடாத நால்வரண வரம்புக்கு உட்பட்ட மக்களுக்கே இந்த நிலை என்றால் அதற்கு வெளியே, அத்தகைய கொடுமைகளுக்கு ஆட்பட்ட மக்களின் வாழ்நிலை எப்படி இருந்திருக்கும் என்பதை எண்ணிப்பார்க்கவே எம் மனத்துக்குத் துணிவில்லை.

தன்னை விரும்பும் அரசனையும் தெய்வப் படிமத்தையும் தவிர வேறெவரையும் தன் மத்தகத்தில் ஏறவிடாத யானை அந்த அரசனும் மாண்டு, அரண்மனைச் சூழலும் மாறிய உடன், குறிப்பாகத் தன்னை நோக்கிக் குறிபார்த்த துப்பாக்கியைக் கண்ட பின்னர் துணிச்சலுடனும் நேர்மையாகவும் தனக்குப் பணியாற்றிய பாகனுக்குப் பணிந்து அவனைத் தன் மத்தகத்தில் ஏந்திக் கொண்டது மனிதர்கள், குறிப்பாக அரசியல்வாணர்கள் தங்கள் சார்பை அவ்வப்போதைய ஆட்சிச் சூழலுக்கேற்ப மாற்றிக் கொள்வதை நினைவூட்டுகிறது.

புதிய அரசனுடன் வந்து சேர்ந்த வெள்ளையர்கள், நம் நாட்டில் பழைய அரசு முறை மாறி புதிய ஒன்று உள்ளே நுழைந்ததைக் குறியீடாகக் காட்டுகிறது. ஆனால் அந்தப் புதிய ஆட்சிமுறை நிலைத்து நிற்குமா? நாம் மீண்டும் பழைய நிலையை நோக்கிப் போவதைத் தடுக்க வழியுள்ளதா என்பது இந்தக் குறும் புதினத்துக்கு வெளியே நம்மை நோக்கி நிற்கும் கேள்வி. "வரலாற்று ஆய்வாளர்" பண்டிதர் உயர்திரு. எசு.பத்மநாபன் அவர்கள் திருவிதாங்கூர் முன்னாள் அரசர்களின் பிறங்கடை(வாரிசு)களைத் தேடிப்பிடித்து குமரி மாவட்டத்தின் மூலை முடுக்குகளுக்கெல்லாம் அழைத்து வந்து அவர்களது முன்னோர்கள் நடத்திய "தரும இராச்சியத்"தின் சிறப்புகளை விளம்பரம் செய்து அவர்களை மக்கள் முன் அறிமுகமும் செய்வதையே முழு நேர "ஆய்வு"ப் பணியாகக் கொண்டிருப்பதைப் பார்க்கும் போது நமக்கு இந்த ஐயங்களும் கேள்விகளும் எழுவதைத் தவிர்க்க முடியவில்லை. குமரி மாவட்டத்தை மீண்டும் கேரளத்தோடு இணைக்க வேண்டும் என்ற வேட்கையைக் கொண்டிருப்பவர்களின் தீய நோக்கத்துக்கு மக்களிடையில் ஆதரவு திரட்டுவதாக இவரது "ஆய்வுகள்" அமைந்துள்ளதைக் கண்டும் காணாமல் இருக்கும் குமரி மாவட்ட, தமிழக அறிஞர் பெருமக்களை இப்போக்கைக் கைவிட்டு அவரது செயல்களை உரியவகையில் தடுத்துநிறுத்தும் வகையில் செயல்பட வேண்டுகிறேன்.

இலக்கியத் திறனாய்விலிருந்து அரசியல் திறனாய்வுக்குள் நுழைந்துவிட்டமைக்குப் பொறுத்தருள்க. எல்லோரது இலக்கியச் செயற்பாடுகளுக்கும் அவ்வவற்றுக்குரிய நேரடியான அல்லது மறைமுகமான அரசியல் உள்ளடக்கம் உண்டு. என்னைப் பொறுத்தவரை என் அரசியலை நான் மறைப்பதில்லை.

மீண்டும் "மத்தகத்தி"னுள் நுழைவோம். நிகழ்ச்சிகளைச் சொல்லும் போது நாம் உள்ளாகும் மெய்ப்பாடு ஈடு இணையற்றது. பெரும் பேய்மழையைப் பற்றிய விளக்கத்தைப் படிக்கும் போது நாமே அந்த வெள்ளத்தில் சிக்கிக்கொண்டது போன்ற பதறல், யானை மனிதர்களைத் தாக்கும் போது நாமே யானையின் தும்பிக்கையில் அகப்பட்டது போலவும் அதன் காலுக்குள் நசுங்க இருப்பது போலவும் ஒரு கிலி.

வடிவத்திலும் உள்ளடக்கத்திலும் மெய்ப்பாட்டிலும் உயர்வான ஒரு படைப்பை நண்பர் செயமோகன் வழங்கியுள்ளார். கருவுயிர்க்க நாளானாலும் ஈன்றுள்ளது ஒரு கொம்பனானைக் குட்டியை.